Početkom agresije policijske jedinice bile su ključne za odbranu Tuzle i sjeveroistočne Bosne, a upravo su u sklopu rezevrnog sastava policije formirane jedinice čiji su pripadnici kasnije prešli u redove Armije Republike Bosne i Hercegovine.

Skupština opštine Tuzla 4. aprila 1992. godine donijela je nekoliko važnih odluka, koje su usmjerile tok rata u tuzlaskoj regiji i praktično postavile temelje za najveću slobodnu teritoriju u međunarodno priznatoj Republici Bosni i Hercegovini.

- Na sjednici Skupštine opštine Tuzla 4. aprila 1992. godine donijeli smo jedinu moguću zakonsku odluku koja će nam omogućiti da se naoružamo. Na prijedlog Meše Bajrića usvojili smo odluku da se formira rezervni sastav policije. To je od građana prihvaćeno i odziv je bio veoma veliki. Također, još dvije značajne odluke bile su da Radio "Tuzla" počne raditi 24 sata da bi saopćavali informacije koje su tačne te da sva industrija počne raditi u službu odbrane od agresije. U tom momemntu više nije bilo političkih partija, nego samo mi koji se branimo i koji smo na istoj strani - rekao je Selim Bešlagić, tadašnji načelnik opštine Tuzla.

Već 5. aprila rezervni sastav policije formiran je u 37 tuzalsnkih mjesnih zajednica, a izuzetak su bile samo one u kojima je vlast imala Srpska demokratska zajednica (SDS). Dobrovoljci su stavljeni po komandu aktivnih policajaca i vrlo brzo su iz tog rezervnog sastava formirale manevarske čete, prva već 6. aprila, a kasnije još tri. Tadašnja policija u Tuzli je, prije formiranja manevarskih jedinica, brojala 2.250 ljudi. Ta snaga je do maja izrasla do 4.500 pripadnika, od kojih je tri hiljade kasnije otišlo u Terotorijalnu odbranu, a kasnije u Armiju Republike Bosne i Hercegovine.

- Ta policijska struktura u okviru Stanice javne bezbjednosti Tuzla, u kojoj su bile i manevarske čete, imala je zadatak da obezbijedi siguran izlazak JNA iz Tuzle 15. maja. Njihov zadatak je bio da spriječe incidente - dodaje Bešlagić.

Zahid Selimbašić, predsjednik Udruženja pripadnika policije 1991. - 1995. godine, kaže da cilj formiranja rezervnog sastava bila je de se obezbijedi sigurnost građana i njihove imovine, ali i da ne dođe do međunacionalnog sukoba i da se sačuva multikulturalnost koju je Tuzla imala.

- Odziv građana je bio veliki. Svi lovci su odšli i stavili se na raspolaganje. Nije bilo podjela po naciji ili političkom djelovanju. To jedinstvo je očuvano i kroz sastav policije i njenog rezevrnog sastava. Već do 5. aprila svaka stanica je brojala 200 do 300 ljudi i onda dolazi do formiranja manevarskih jedinica - priča Selimbašić.

Tadašnji načelnik Stanice javne bezbjednosti Tuzla Meša Bajrić kaže da se u aprilu 1992. godine, u nemogućim uvjetima, branila vladavina zakona, multietničnost i multikulturalnost.

- Nismo smjeli dopustiti da se građani samorganiziraju na nacioanlnoj osnovi. To bi bilo pogubno za Tuzlu, sjeveroistočnu Bosnu i BiH u cjelini. Mi smo, možda jedini, uspjeli spasiti naoružanje Teritorijalne odbrane Tuzle, Srebrenika i Lukavca, što je obezbijedilo da se formira Drugi korupus armije RBiH, kao najjači korupus, koji je branio najveću teritoriju i imao najviše ljudi - pojašnjava Bajrić.

On ističe da je upravo 4. aprila dat podgovor kako realizirati koncept odbrane, da se MUP nacionalno ne podijeli, a da se realizira da svi građani imaju jednaka prava na život i imovinu.