Pojašnjava kako srbijanska namjenska industrija polako, ali sigurno uz partnere iz Rusije i Kine ovladava sektorom sofisticiranih uređaja za vojnu upotrebu.

VEZANI TEKST - Srbija za oružje daje 600 miliona eura: Jasno je ko se sprema za rat, a "Bošnjaci su militantni"

- Strpljivo se gradi i ulaže u industrijske kapacitete za proizvodnju raketnih, artiljerijskih i oklopnih oružanih sistema, a posebna pažnja posvećena je ličnom pješadijskom naoružanju. Zahvaljujući tim aktivnostima, namjenska industrija Srbije bilježi stalni rast izvoza koji godišnje dostiže i do 500 miliona eura. Od 2012. godine Srbija u prosjeku izdvaja između 550 i 650 miliona eura godišnje za vojni budžet. Nabavka novih i sofisticiranijih oružanih sistema je kontinuirana aktivnost srbijanskog ministarstva odbrane koje je, što donacijama, što kupovinom od 2015. godine dobavilo ili je u pregovorima za 2,5 milijardi dolara vrijednosti novog naoružanja i vojne opreme - navodi Ahatović za Faktor. 

Istovremeno, potcrtava on, prateći savremene trendove u razvoju novih oblika ratova 21. stoljeća, Ministarstvo unutrašnjih poslova bh. entiteta Republika Srpska se također kontinuirano naoružava i obučava. 

- Samo je za Centar za obuku MUP-a RS-a u Zalužanima godišnje izdvajanje raslo od 6,5 za 2018. do 10 miliona KM za 2020. godinu, a budžet MUP-a RS-a je u prosjeku iznosio oko 20-ak miliona KM godišnje. Naoružavanje pripadnika MUP-a RS-a zabrinjava jer su u proteklih pet godina dobili više oružja nego sve bh. policijske agencije u istom vremenskom intervalu. Čak 42.163.000 maraka je otišlo iz budžeta RS-a za nabavku tri ruska laka višenamjenska helikoptera ANSAT, od kojih su dva već stigla - kaže naš sagovornik. 

Ahatović ističe da ako se kroz prizmu naoružavanja Srbije i entiteta RS pogleda na dešavanja u Crnoj Gori, onda je jasno da su sukobi građana sa policijom na Cetinju ozbiljno otvorili pitanja tzv. pete dimenzije ratovanja na Balkanu, tzv. kibernetičke dimenzije sukoba.

- Gledajući unazad 30 godina, rat kao najretrogradnije ljudsko ponašanje prošao je nekoliko faza od kojih se jasno definišu dva osnovna oblika konflikta u 21. stoljeću. Prvi oblik tzv. hiper rat u kojem su borbena dejstva toliko omasovljena i precizno izvođena u kratkom vremenskom roku da se protivnik ne može efikasno i pravovremeno odbraniti, poput kratkotrajnog konflikta Azerbejdžana i Armenije u Nagorno Karabahu 2020. godine. I drugi oblik tzv. hibridnog rata gdje se umjesto borbenih dejstava upotrebljava kibernetički prostor za masovno upravljanje, manipulaciju i zloupotrebu informacija za slabljenje protivnika. U tom kontekstu dezinformacije i njihova eksploatacija u svakom obliku javnog prostora je glavno oružje hibridnog rata. Upravo je ovo osnovna aktivnost Srbije u kreiranju onoga što se kolokvijalno naziva "srpski svet", a što je u suštini ostvarivanje ciljeva iz Memoranduma SANU-2 iz 2012. godine.

Kada se kombinuju hiper i hibridni rat, onda su borbena dejstva još kraća i razornija uz masovnu upotrebu sofisticirane vojne opreme, usko specijaliziranih jedinica ili privatnih vojski kako bi se uz što manje troškova, kompromitacije svojih ciljeva i angažmana vlastitih snaga ostvarili strateški ciljevi. Upravo za tu ulogu godinama se oprema i obučava MUP RS-a, dok Vojska Srbije kao što vidimo uporno kupuje strane i razvija domaće oružane sisteme za što kraće, efikasnije i preciznije ratovanje u skladu sa ovim modernim vojnim trendovima, kako bi u perspektivi imala otvorenu mogućnost kombinacije hiper i hibridnog rata - ističe ovaj vojni analitičar. 

U tom kontekstu, navodi Ahatović, posebno je zabrinjavajuća ovogodišnja nabavka za sada šest naoružanih dronova CH-92A iz Kine za 19,3 miliona dolara koja je defintivno poremetila balans sile u regionu. 

VEZANI TEKST - Memorandum SANU 2 na djelu: "Srpski svet", izmišljeni atentati na Vučića i Porfirija, Srebrenica, Cetinje...

- Srbija u ovom trenutku ima mogućnost da izvrši projekciju sile u prostoru od kojeg se protivnik ne može efikasno i pravovremeno braniti, baš kao u hiper ratu Azerbejdžana proitiv Armenije u Nagorno Karabahu prošle godine. Tom nabavkom pale su u vodu sve priče o tzv. vojnoj neutralnosti. Dakle, Srbija kao vojno neutralna zemlja direktno remeti teško uspostavljeni balans sile u regionu, dok istovremeno aktivnosima na polju hibridnog rata, odnosno manipulacijom i zloupotrebom informacija kreira ambijent u kojem želi da dominira ukupnim ekonomskim i političkim kretanjima u regionu - ističe Ahatović i zaključuje:  

- Da li će, kada, gdje i pod kojim uvjetima Srbija posegnuti za vojnom intervencijom za čije odvijanje intenzivno stvara mogućnosti, ostaje da se vidi. U svakom slučaju poslije dešavanja na Cetinju i faktički nasilne inauguracije mitropolita Joanikija, sve maske zvaničnog Beograda su pale. Potpuno je jasno da je nakon blagih ili nikakvih reakcija međunarodnih zvaničnika nakon helikopterskog desanta SPC-a na Cetinje, osim Američke ambasade u Crnoj Gori, na redu stvaranje haosa u Bosni i Hercegovini, gdje bi se za povod recimo mogla uzeti eventualna smjena Dodika od strane Ureda visokog predstavnika u BiH.

To bi "hladno" mogao biti naredni korak Srbije usmjeren ka njenom pozicioniranju, u smislu, nazovimo to tako, regionalne sile koja zahvaljujući u prvom redu podršci Rusije i izgradnji vojnih i političkih kapaciteta želi da nameće i diktira sve odnose u regionu. U svakom slučaju i BiH i Crna Gora su kao i uvijek kroz historiju prve žrtve megalomanskih pretenzija Beograda za upravljanjem Balkanom.