Govoreći kao uvodničar o temi "Povratak zdravom razumu: Presuda ESLJP u slučaju Kovačević", Hadžidedić je podsjetio da je taj princip u BiH postojao u periodu od završetka Drugog svjetskog rata do 1992. i tzv. Lisabonske konferencije, kada je on poništen i odstranjen pomoću inicijative za etno-religijskom podjelom države poznate pod imenom plan Carrington-Cutileiro, koju je tom prilikom nametnula upravo tadašnja Evropska zajednica.

- Nemojmo se zavaravati, nije sve što dolazi iz Evrope tako dobro, nama je došlo upravo ono što pripisujemo samima sebi kao klasičnu tekovinu primitivizma i autodestruktivnosti, međutim to je nešto što nam je nametnuto kao recept 1992. - istakao je Hadžidedić.

Dodao je da je, djelujući posve suprotnom principu građanskog suvereniteta na kojem su zasnovani ustavi svih evropskih država, Evropska zajednica tada u Lisabonu uvela do tada nepoznat princip suvereniteta zasnovanog na etno-religijskoj homogenosti prema Caringtonu i Cutileiru, a što je kasnije prihvaćeno i u Dejtonskom sporazumu i njegovom aneksu 4 kojim je uspostavljen Ustav BiH.

- Kao krajnji paradoks kojim su nas počastili, jedini preostali trag suvereniteta, to jest kapaciteta da donosi definitivne odluke unutar vlastite teritorije zadržan je u vidu institucije visokog predstavnika, koja sama po sebi kao institucija praktično kolonijalnog upravljanja nad državom predstavlja direktnu negaciju njenog suvereniteta i negaciju samog principa suvereniteta - poručio je Hadžidedić.

Naglasio je da Bosna i Hercegovina da bi opstala mora usvojiti novi ustav koji će, kao i svi drugi republikanski ustavi, polaziti od suvereniteta koji pripada građanima, čija zajednička volja se kao jedinstvena realizira kroz institucije u formi državnog suvereniteta koji je apriorno nedjeljiv, neprenosiv i neupitan.