Književnu nagradu “25. novembar” utemeljio je prije četiri godine sedmični časopis “Stav” uz visoko pokroviteljstvo člana Predsjedništva BiH i partnerstvo BBI banke, a dosadašnji dobitnici iz oblasti “za životno djelo” bili su književnici Dževad Karahasan (2016), Irfan Horozović (2017) i Abdulah Sidran (2018).

Stručni žiri, u sastavu prof. dr. Almir Bašović (predsjednik) i članovi: prof. dr. Sanjin Kodrić, prof. dr. Dijana Hadžizukić, doc. dr. Nehrudin Rebihić, doc. dr. Ena Begović-Sokolija, prof. dr. Fahrudin Rizvanbegović, prof. dr. Sead Šemsović, te ispred časopisa “Stav” glavni urednik Filip Mursel Begović, ove godine odlučio je proširiti nagradni fond te kategorije za koje se nagrade dodjeljuju.

Stručni žiri odlučio je da se u 2019. godini književna nagrada “25. novembar” dodijeli u kategorijama:

-Za životno djelo iz oblasti književnosti posthumno dodjeljuje književniku Tvrtku Kulenoviću;
-Za knjigu godine dodjeljuje književniku Asmiru Kujoviću (“Nestorov pehar”, “Buybook”, 2019).

Svečanost dodjele nagrada održat će se u utorak, 19. novembra, u 18.00 sati, u svečanom salonu sarajevske Vijećnice pod visokim pokroviteljstvom člana Predsjedništva BiH Šefika Džaferovića i pod pokroviteljstvom gradonačelnika Grada Sarajeva gospodina Abdulaha Skake. Suorganizator je događaja BZK “Preporod”, a partner projekta BBI banka.

Uz bogati dramski i muzički program očekuju se obraćanja Šefika Džaferovića, gradonačelnika Abdulaha Skake, predsjednika žirija prof. dr. Almira Bašovića, porodice Tvrtka Kulenovića i ovogodišnjeg laureata Asmira Kujovića.

Tvrtko Kulenović (Šabac, 1935. – Sarajevo, 2019) studirao je i diplomirao jugoslavensku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Po odsluženju vojnog roka zaposlio se u Narodnoj i univerzitetskoj biblioteci u Sarajevu na klasifikaciji strane knjige, gdje ostaje do 1968. godine. Iste godine stupa na dužnost dramaturga Narodnog pozorišta. Od 1965. do 1967. godine boravio je na Osmania University u Hyderabadu (Indija), gdje je studirao klasičnu indijsku i azijsku estetiku, posebno pozorište. Od januara do juna 1971. godine na Istituto del Teatro, Universita di Roma, izučavao je vrstu pozorišne komedije commedia del’ arte i njene veze s azijskim pozorištem. Godine 1971. izabran je za asistenta na novootvorenom Odsjeku za komparativnu književnost, teatrologiju i bibliotekarstvo Filozofskog fakulteta u Sarajevu. U novembru 1974. doktorirao je na temu “Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog pozorišta” na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, te je 1975. biran u zvanje docenta, 1980. u zvanje vanrednog profesora i 1983. godine u zvanje redovnog profesora na Odsjeku za opću književnost i bibliotekarstvo (preimenovan u Odsjek za komparativnu književnost i bibliotekarstvo). Predavao je na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, Akademiji umjetnosti u Novom Sadu i Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu (postdiplomski studij). Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim simpozijima.

Bio je prvi predsjednik P.E.N. centra Bosne i Hercegovine, osnovanog 30. oktobra 1992, te direktor Narodnog pozorišta Bosne i Hercegovine (1999–2003). Također je bio redovni član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Pisao je romane, eseje iz oblasti teatrologije i književne teorije i kritike, putopise, pripovijetke, radiodrame.

Književna djela: Odanost jugu, putopis, 1970; Putovanje, putopis, 1974; Pejsaži zrelog doba, putopis, 1979; Karavan, zbirka pripovjedaka, 1981; Kasino, roman, 1987; Mehanika fluida, putopis, 1987; Čovekova porodica, roman, 1991; Istorija bolesti, roman, 1994; Jesenja violina, roman, 2000; Majka voda, putopisi, 2004; Trag crne žuči, pripovijetke, 2005;

Knjige eseja i teorija: Indija i umjetnost, 1972; Čakra – Istok Zapadu danas, 1973; Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog pozorišta, 1983; Umetnost i komunikacija, 1983; Lektira I, 1976; Lektira II, 1984; Lektira III, 1989; Galerije, 1990; Rezime, 1995; Vrata koja se njišu, 2008;

Radiodrame: Smrt na fotografiji, Glasovi iz sjećanja, Karneval, Danas mislim o R. ili Večernja zvona, Ornebuška stepa, San o staklu, Smrt u Sarajevu, Poetika odustajanja.

Asmir Kujović rođen je 1973. godine u Novom Pazaru, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Od 1991. godine živi u Sarajevu. Diplomirao je na Odsjeku za književnosti naroda BiH na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Objavljivao je u brojnim književnim časopisima, a radio je i kao novinar u listovima: “Slobodna Bosna”, “BH Dani” i “Walter”. Bio je glavni urednik sarajevskog časopisa za književnost i kulturu “Lica”. Objavio je knjige pjesama “Vojni sanovnik” (1997), “Zagrobni život” (2000) i “Nestorov pehar” (2019), te roman “Ko je zgazio gospođu Mjesec” (2002). Pjesničkim, proznim i esejističkim tekstovima zastupljen je u više antologija, pregleda i panorama savremene bosanskohercegovačke i bošnjačke književnosti. Za roman “Ko je zgazio gospođu Mjesec” nagrađen je Godišnjom nagradom Društva pisaca Bosne i Hercegovine za najbolju knjigu objavljenu u 2002. godini. Dobitnik je književne nagrade “Pero Ćamila Sijarića” na manifestaciji “Sandžački književni susreti”. Pojedini tekstovi prevođeni su mu na engleski, francuski, turski, njemački, flamanski, makedonski i slovenski jezik. Godine 2005. u Beču je objavljeno dvojezično izdanje njegove knjige izabranih i novih pjesama pod naslovom “Das versprochene Land / Obećana zemlja” na njemačkom i bosanskom jeziku.