Kako stoji u odluci, Ustavni sud je uočio da je apelant paušalno naveo da su u predmetnom postupku povrijeđene odredbe Ustava BiH, te se neće upuštati u bilo kakvu ocjenu ovih navoda.

- Ustavni sud zaključuje da ne postoji kršenje prava na pravično suđenje iz Ustava Bosne i Hercegovine i Evropske konvencije kada je osporena odluka kojom je apelant oglašen krivim za predmetno krivično djelo detaljno, jasno i argumentovano obrazložena u pogledu prihvatljivosti dokaza i načina saslušanja apelanta u svojstvu osumnjičenog prije podizanja optužnice - navedeno je.

Također, Ustavni sud je zaključio da ne postoji kršenje prava iz Evropske konvencije jer apelant kršenje tog prava zasniva na istim navodima koje je istakao u vezi s pravom na pravično suđenje.

- Apelant navodi da je u odnosu na silovanje oštećene jedini dokaz u odnosu na apelanta DNK analiza donjeg veša oštećene, koji je vještačen 2014. godine. Apelant navodi da se radi o nezakonito pribavljenom dokazu, jer nije bilo naredbe o sprovođenju istrage, kao ni zapisnika o uviđaju - stoji u odluci Ustavnog suda.

Apelaciono odjeljenje Suda BiH je u decembru 2018. osudio Mrđu, kao pripadnika Šeste brigade Vojske Republike Srpske (VRS), na sedam godina zatvora zbog zločina počinjenog protiv civilnog stanovništva na području Sanskog Mosta u periodu od 1992. do 1994. godine.

Zajedno s njim, osuđeni su Goran Mrđa i Mile Kokot, dok je Ranko Mrđa oslobođen krivice. Proglašeni su krivima za silovanje, nečovječno postupanje, mučenje i pljačkanje imovine bošnjačkih civila od 1992. do 1994. godine.

Goran i Milorad Mrđa su proglašeni krivima i da su prilikom upada u jednu kuću silovali maloljetnu Z.K. s još dvije osobe. U prvostepenoj presudi iz maja 2017. navodi se da je, prema vještačenju na donjem vešu oštećene, pronađen biološki trag Milorada Mrđe kao većinskog nosioca, a Goran Mrđa se kao manjinski doprinosilac silovanju ne može isključiti.

Odluke Ustavnog suda su konačne i obavezujuće.