Odnos između unosa i gubitka uglavnom je izbalansiran. No, u pojedinim situacijama može doći do nedovoljnog unosa ili većeg gubitka tečnosti.

Tada dolazi do disbalansa u organizmu i stanja koje se zove dehidracija. Gubitak veće količine tečnosti javlja se kod povraćanja, proliva, prevelikog znojenja i učestalog mokrenja kod dijabetičara.
Novorođenčad i mala djeca lakše dehidriraju u odnosu na stariju djecu i odrasle zbog bržeg gubitka relativno veće količine tečnosti. Kod djece, najčešći uzroci dehidracije su virusne infekcije, koje uzrokuju proliv, povraćanje, visoku temperaturu i smanjenu želju za unosom hrane i tečnosti. Dehidracija može biti blaga, umjerena i teška u zavisnosti od količine izgubljene tečnosti.

Simptomi su jaka žeđ, suha usta, suh i obložen jezik, crvenilo u licu, suha koža, glavobolja, tamna i gušća mokraća, smanjena potreba za mokrenjem, zatvor, pospanost i umor, tamniji podočnjaci, slabiji puls, ubrzan rad srca, mučnina, povraćanje i opća slabost.

Kod teške dehidracije koja može dovesti do napada, kome i smrti, potrebna je hitna medicinska pomoć, a njeni simptomi su ekstremna žeđ, vrtoglavica, nizak krvni pritisak, zatvor koji traje nekoliko dana, groznica, nesvjestica i gubitak potrebe za mokrenjem.

Ukoliko koristite specijalan rastvor protiv dehidracije, morate znati koja se količina tekućine daje i u kojim vremenskim razmacima. Djetetu dajte jednu kafenu kašiku rastvora. Ukoliko dobro podnosi rastvor, količina se može polako povećavati na maksimalnu dozu od 30 mililitara na pet minuta.